சென்னை....என்னுடைய கவலைகள்

எனது முப்பத்தியேழு வருட வாழ்வில், கடந்த பதினோரு வருடங்களாய் சென்னை என்னை கொண்டாடிக்கொண்டிருக்கிறது...வேரும் விழுதும் மதுரையில் இருந்தாலும் நான் கொப்பும் குலையுமாய் இருப்பது சென்னையில்தான். உயரங்களையும், பள்ளங்களையும் எனக்கு விருப்பு வெறுப்பின்றி காட்டிக் கொடுத்ததும் சென்னையே....இந்த 368 வது பிறந்த நாளில் இதை நன்றியோடு நினைத்துக்கொள்வதை என் கடமையாக நினைக்கிறேன்.

சென்னப்பட்டனமாக துவங்கி மெட்ராஸ் ஆகி இன்று சென்னையாகியிருக்கும் நகரம் இன்று தன் இரு கரங்களையும் அசுரத்தனமாக விரித்து வளர்ந்து கொண்டிருக்கிறது. இது ஆரோகியமானதா இல்லையா என்பது விவாதத்திற்குறியது.இந்த வளர்ச்சியால் சென்னையின் முகம் மாறியிருப்பது மட்டும் உண்மை.

சாமானியர்களுக்கு சிரமங்கள் கூடியிருப்பதும் இந்நிலை தொடருமாயின் சென்னை சாமானியர்கள் வாழ தகுதியற்ற நகரமாய் மாறிவிடுமோ என்கிற கவலை நியாயமானதே....போலியான வாழ்க்கைச் சூழலுக்கு மக்கள் இரையாகத் துவங்கியிருப்பதும், உறவுகள் உதடுகளுக்கு வந்துவிட்ட நிதர்சனமும் ஆபத்தான ஒன்று.....வெறும் வர்த்தக நோக்கங்களை மட்டுமே முன்னிறுத்திப் பார்க்கும் அரசாங்கம்...சென்னையின் கலாச்சார அடித்தளங்கள் புதையுண்டு சீரழிந்து போவதை இந்த கணத்திலாவது உணர்ந்து சுதாரிக்க வேண்டும்.

இந்த நாளில் இதுவே என்னுடைய எதிர்பார்ப்பு.....